Fabrizio de makelaar

Vandaag heb ik afgesproken met de makelaar om het huis in Torre de’ Pásseri te gaan bekijken. Om 10 uur hebben we afgesproken op een centraal plein in het dorp. Dan denk je dat je er best on-Italiaans uitziet en dat die makelaar je zo herkent. Ik kom aanrijden, zet de auto op de parkeerplaats en ga op zoek naar Fabrizio. En ja, ik zie een bellende Italiaan die ik wel als makelaar zou identificeren, maar die geen blijk van herkenning (?) geeft. Dus loop ik door naar het pleintje. Ik passeer diverse Italianen, maar bij geen van allen een blijk van herkenning. Voor de zekerheid check ik nog even of dit het juiste pleintje is. Na een kwartier wachten, Italianen zijn altijd te laat, besluit ik weer richting de parkeerplaats te lopen. Dan gaat de telefoon. Fabrizio. Waar ben je, vraagt ie. En gelijktijdig hoor ik hem aan de overkant van de straat praten. Ja hoor, echt waar, ben ik bijna over hem gestruikeld. Hij zegt zelfs, goh, ik zag je al lopen…