Tijdens mijn rit door de bergen kom ik door prachtige plaatsen. Een plek is me bijgebleven. Zo mooi…
Ik reed in een rustig tempo langs lago di Scanno. Op een gegeven moment moest ik nog langzamer rijden omdat er een wegversmalling was. Ik moest onder een huis door. Toen ik dichterbij kwam, leek het huis een oude kerk te zijn. Natuurlijk stopte ik direct. Er stonden veel auto’s langs de weg; de plek bleek ingenomen door de plaatselijke ‘hangouderen’. Omdat niets deze oude mannetjes ontgaat, parkeerde ik de auto op z’n Italiaans: (drie)dubbel, dus. Ik gebaarde dat ik even naar het gebouw ging. Luid gebarend gaven ze hun akkoord.
Het bleek inderdaad een kerk te zijn: Chiesa San Marina del Lago of Santa Maria l’Annunziata. De kapel is geopend in 1702. Aan de kant van het meer kon je met een trapje naar de deur. Ik verwachtte daar alleen mooie foto’s van het meer te kunnen maken, maar de kerk bleek toegankelijk. En zag er echt prachtig uit. Van binnen heb je een prachtige zicht (als je omgekeerd in de kerkbank zit) op het meer.
Als ik weer terugkom, staat een van de hangouderen al op mij te wachten. Hij hangt half in zijn auto en gebaard me rustig aan te doen. Als ik vertel dat ik de kerk zo mooi vind -altijd een goed begin van een gesprek- straalt hij. Ja, het is een eeuwenoude kerk, zegt hij. Eerder zat de ingang op een andere plek en natuurlijk is er het een en ander verbouwd. Maar het blijft prachtig en oud. Als ik afscheid neem en wegrij, wordt ik -inmiddels zoals gebruikelijk- door iedereen uitgezwaaid.
Casa Dolceria 