En zo vervolg ik mijn weg richting Lago di Barrea. Opeens ben ik uit de beboste slingerwegen en kan ik weer flink van me af kijken. In de verte zie ik besneeuwde bergen. Ik denk de toppen van de Majella. Die wil ik even fotograferen. Als ik bezig ben, valt mijn oog op een vrouw die aan het werk is op het land. Ze staat met bijna gestrekte benen voorover gebogen plantjes te poten. Al die tijd dat ik er sta, zo’n 20 minuten, komt ze niet overeind. En ze lijkt me niet de jongste…
Casa Dolceria 