‘Wat wil je zien vandaag,’ vroeg Matteo in de auto. En op die vraag is het moeilijk antwoord geven, want ik vind het altijd leuk om de typische ‘dingen’ van een streek te zien en proeven. En dan het liefst niet de toeristische zaken. Maar Matteo had al het een en ander voorbereid, getuigden de namen en telefoonnummers op een briefje dat hij uit zijn zak viste.
We zouden naar een ‘antica masseria’ gaan waar ze olijfolie maken. Nou, dat leek me zeker leuk. Hij had al gebeld en we waren welkom. Echter pas nadat hij had gezegd dat ik een Nederlandse journalist ben. Hij was er nog nooit geweest en dat bleek, want de weg moest regelmatig gevraagd worden. Het zou toch ergens in de buurt moeten zijn.
Onderweg zag ik mooie trulli’s voorbijschieten, prachtige vergezichten, maar eerst moest de masseria gevonden worden. Af en toe snel even een foto maken als de weg werd gevraagd. En ja, hij gaf het eerlijk toe, wij Italianen zijn niet zo georganiseerd als de Nederlanders. Ah, een schaapskudde, die schapen gaan vast naar de masseria… Nee, toch niet. Maar dan eindelijk, na ruim 1,5 uur rijden, zien we het bordje: antica masseria Caroli.
Casa Dolceria 