Vanochtend ben ik even naar de -sinds kort- bij mij in de straat gevestigde mediterrane (grotendeels Italiaanse) delicatessenzaak Zuijders gelopen. Voor wat pancetta en die lekkere wijn was ook – al weer – op. Het was bijna lunchtijd en dat is -bewezen- geen handig moment om boodschappen te gaan doen. Tel daarbij het enthousiasme van de eigenaar én het feit dat ze na morgen vanwege een verbouwing voor dik een maand sluiten…
De doos wijn heb ik later met de auto opgehaald. Oh ja, een het pak zwarte rijst… wilde ik dat nog? Want in ons gesprek over al het lekkere eten, Italië en de plannen, was dat niet meegekomen. Geen geld bij je? Ach, neem maar mee, dat geld komt wel. Ja, die zwarte rijst. Die wil ik zeker nog wel, want ik had daar net een overheerlijke door Zuijders gemaakte salade van geproefd.
De zwarte rijst -riso venere nero- komt van oorsprong uit China, maar sinds tijden wordt het ook in Italië verbouwd. Het is een volkorenrijst die wel zo’n 40 minuten moet koken. Maar het is géén risotto; de rijst absorbeert namelijk niet. En is vooral goed te combineren met vis en groente.
Casa Dolceria 