Tijdens mijn dagtocht door het nationale park Gran Sasso e Monti della Laga rijd ik over vele mooie bergpassen, passeer mooie dorpjes en bezoek een paar hoogtepunten, waaronder Calascio en Rocca Calascio.
Na heel veel slingeren door de bergen zie ik in de verte het kasteel van Rocca Calascio al liggen. Het is het hoogstgelegen dorp van midden-Italië en ligt op 1.460 meter boven zeeniveau. Daaronder ligt, tegen de berg aangekleefd, Calascio. Ik besluit eerst even een wandelingetje door dit dorp met maar 163 inwoners te maken.
Het dorp is echt heel goed bewaard gebleven, maar heeft ook geleden onder de aardbeving van 2009. Er zijn vooral veel trappen, leuke doorkijkjes, kleine weggetjes en nog kleinere kruip-door-sluip-door-paden. En het lijkt – op de paar heren bij de plaatselijke kroeg na – uitgestorven. Het is een heerlijk dorp om door te slenteren, maar er zijn geen bijzondere highlights.
Als ik het dorp uitrijd richting het kasteel, zie ik toch nog iets van een kapelletje. Om de auto parkeren rijd ik even door. En dát had ik dus níet moeten doen. Ik kom midden in Calascio terecht, met blijkbaar één bredere weg. Die dan toch ook weer niet zo breed is. Ik moet stoppen om van binnenuit de autospiegels in te klappen voor ik verder kan rijden. Als ik op een soort van pleintje kom, keer ik de auto en rijd – sterk hopend dat ik geen tegenliggers krijg – snel terug.
Dan ga ik door naar Rocco Calascio. Luigi van Bagni Vittoria had me op het hart gedrukt ‘Als je een bordje ziet dat je niet verder mag, gewoon doorrijden. Anders is het veel te ver lopen’. Ik volg zijn advies op, maar ben er niet erg gerust op. Ook hier hoop ik geen tegenliggers te ontmoeten. Maar het gaat goed en al snel bereik ik Rocca Calascio.
- Rocca Calascio
Het is alsof je teruggeworpen wordt in de tijd. Het is een echt dorp, maar ook echt heel erg oud. Het dorp met het kasteel is ook regelmatig al decor gebruikt voor diverse films: Ladyhawk, The name of the rose en The American. Helaas kom ik George niet tegen als ik door het dorpje loop naar de kasteel. Het kasteel is gebouwd in de middeleeuwen en daaromheen is het dorp ontstaan. Toen in 1702 het kasteel en het dorp grotendeels verwoest werd door een aardbeving, zijn de meeste bewoners vertrokken naar dorpen in de buurt.
Naast het kasteel staat Rocca Calascio bekend om zijn kerken. De mooiste staat op de berg vlak bij het kasteel: Santa Maria delle Pietà. Deze achthoekige kerk is in de 16e en 17e eeuw gebouwd in de tijd dat het dorp in handen was van de artsenij.
Maar naast het bekijken van het dorp, het kasteel en de kerken is het vooral genieten van het prachtige uitzicht. Aan alle kanten kun je mijlenver van je af kijken. Helaas waait er ook een behoorlijk koude wind, waar ik niet echt op berekend ben. En als een schone jonkvrouwe haast ik me naar m’n toevluchtsoord: een warme auto.
Casa Dolceria 
ik weet precies dat pleintje waar je omgekeerd ben, heb ik ook vaak gedaan. en die uitzicht, he? ik ben ermee gegroeid, in Ofena, een paar speeldbochten onder. snap je waarom ik het niet zonder kan?
Ja, die haarspeldbochten kun je hier wel vergeten 🙂 Maar wat is het daar prachtig. Na iedere bocht weer een fantastisch uitzicht. En Ofena zag ik een paar keer op de bordjes staan, maar ik wilde voor donker weer op de snelweg zijn…
En wat een ellende nog van die aardbeving. Heb Santo Stefanio, Castel di Monte, Calvicchio en dan deze twee dorpen gezien. Ik was echt geschrokken. Wat een ellende is er -zoals je al vertelde- nog steeds.
Voor mijn volgende bezoek hoor ik graag je tips én verhalen.