Hoe ik het doe, weet ik niet, maar ik kom altijd aan in een dorpje rond half 1 ’s middags. Het moment waarop bijna alles sluit en iedereen gaat lunchen. Zo ook in Guardiagrele. Al wandelend en fotograferend liep ik door de straatjes. Bijna uitgestorven. Na een uurtje rondgelopen te hebben, kreeg ik ook trek in een lekkere Italiaanse maaltijd. Maar tot dan toe had ik nog geen -open- restaurant gezien. Ik besloot een Italiaanse mama in de deuropening om advies te vragen. Zij verwees me direct door naar ristorante Santa Chiara.
Bij binnenkomst wachtte me een aangename rust. Een aantal tafels waren bezet, maar de vriendelijke dame had een mooie plek voor me in gedachten. Op de kaart staan diverse typische gerechten van de Abruzzo. Als antipasto bestelde ik een insalata di asparagi. Een heerlijke salade van asperges met een geweldige olijfolie, want meer zat er volgens mij niet over. Als primi piatto nam ik een spaghetti ma’kaira con zucchini e funghi. Bij navraag bleek zou de ma’kaira een pastasoort zijn. Later zag ik in een winkel dat het een typisch Abruzzees pastamerk is. In prachtig vormgegeven verpakkingen. Met courgettes en paddestoelen, dus. Ook weer overheerlijk. De huiswijn was bovendien ook erg lekker. Ik vergeet alleen steeds te vragen welke wijn ze schenken…
De overheerlijke maaltijd bij Santa Chiara sluit ik af met een espresso. Vol nieuwe energie ga ik weer verder met mijn wandeling door Guardiagrele.
Op het kaartje van Santa Chiara staat een website vermeld: http://www.santa-chiara.info. Bij mij werkt het niet, maar wellicht is de staat ‘even’ uit de lucht…
Casa Dolceria 