Wat me iedere keer weer opvalt als ik in Italië ben, is de uitermate grote bereidheid om te helpen. Zo ook weer deze keer met het vinden van mijn eerste verblijfplaats. Op de parkeerplaats van het vliegveld check ik toch even de route. De vriendelijke meneer weet waar ik heen moet. In rap Italiaans begint hij een betoog van 10 minuten; daar links, almaar rechtdoor en dan zo, zo en zo. Omdat ik dacht dat ik de andere kant op zou moeten, check ik nog even of ik de eerste twee zinnen (de rest ben ik al lang weer vergeten…) goed heb begrepen. En ja hoor, weer wordt de hele route beschreven. Ik bedank hem duizendmaal en ga naar mijn auto. Dan roept hij: ‘Als je een kwartiertje wacht, dan ben ik klaar met werken, dan kan ik je ernaartoe brengen’.
Toch ga ik alleen op pad. Bij het eerste kruispunt alweer een dilemma. Volg ik de aanwijzingen van die meneer of volg ik de borden. Ik besluit het laatste te doen. Daar heb ik direct spijt van, want nu zit ik opeens op de snelweg. Ik verlaat de snelweg zodra ik een bordje ‘centro’ zie. En ja, daar sta je dan. In het centrum. Geen flauw idee wáár in het centrum en hoe zich dit verhoudt tot de locatie van de bed & breakfast. Ik bel de dame van de b&b. Ook hier krijg ik een lang betoog. Ik probeer nog gerichte vragen te stellen, maar het enige dat ik regelmatig hoor in haar lange beschrijving is ‘otélkatón’. De b&b is achter ‘otélkatón’. Dit blijkt Hotel Carlton te zijn… Ik weet nu waar ik naartoe moet. Nu nog uitvinden waar ik bén.
Ik spreek twee Italianen aan die een hapje staat te eten bij hun motor. Ah, si, dat is gemakkelijk! En ja hoor, voor de derde keer binnen een half uur een lang betoog. Echter, hier haak ik na de eerste zin al af. Als hij me ziet fronsen, neemt hij me bij de hand en loodst me naar de hoek van de straat. En laat me de rotonde zien waar ik moet keren. Dit moet toch echt lukken. Almaar rechts afslaan en dan ben ik er.
En ja hoor, het klopt. En op de boulevard zie ik opeens – en dat is echt een rare gewaarwording – een bekend gezicht. Het is Graziella, die ik een paar keer ontmoet heb en die inmiddels gebeld is door de b&b-eigenaresse en klaar staat om me op te vangen.
Het voelt als thuiskomen…
Casa Dolceria 