Vanavond krijg ik een vriendin en haar twee dochters (inmiddels 14) te eten. Iedere maandag eten we samen en we koken om de beurt. Ik vind het best lastig om voor kinderen te koken; zeker als ze niet snel enthousiast te zijn.
Echter, grote aantrekkingskracht bij de jonge dames heeft mijn tomatensalade. Een simpeler bijgerecht kan ik niet verzinnen. Deze salade heb ik twee jaar geleden voor het eerst gegeten in een agriturismo in een dorpje in de achterlanden van Rome. Met handen en voeten en rap Italiaans werd aangegeven wat de mogelijkheden voor de maaltijd waren. Deze bewuste avond was er geen insalata mista. Alleen een insalata pomodori. Prima, dacht ik. Toen het bord vol tomaten aankwam, voelde ik me een beetje bekocht. Maar toen ik ging proeven… was ik direct verkocht! Wat je met een paar simpele ingrediënten kunt doen.
Terug in Nederland heb ik het vaak gemaakt. Natuurlijk moet je de lekkerste tomaten zien te scoren. Snij ze in plakjes. Leg deze op een mooi bord. Doe er vervolgens heerlijke olijfolie, grof gemalen zout en fijngesneden knoflook over. Je kunt er nog basilicum of lente-uitjes aan toevoegen. That’s all.
En de meiden? Die vechten bijna om het laatste stukje tomaat…
Casa Dolceria 
Jaaa!!! mijn moder vindt soms zulke grote vleestomaten en zij bereidt zo’n salade en zij benoem het ”tomaat biefstuk” (bistecche di pomodoro).
Weet je trouwens dat de vleestomaten heten ”cuore di bue” in het italiaans, dat is ”stierenhart”.
Cuore di bue… wat een mooie naam voor tomaten. Die tomaten van je moeder zullen echt wel 10x lekkerder zijn dan de tomaten hier, maar ik moet zeggen dat de tomaten van de Turkse groenteboer in Klarendal over het algemeen ook best lekker zijn.