Bij het ontbijt vertelt Carolina, de eigenaresse van b&b Villa Carol, dat ze me graag een aantal huizen in Tollo wil laten zien. Het huis van haar familie, dat nu van haar broer is, staat te koop. En verder weet ze nog een paar huizen.
Eerst gaan we langs het huis van buitenlandse vrienden. Het huis is prachtig verbouwd en staat op een mooie locatie. Maar is niet te koop. Het huis van haar broer is gesplitst in twee huizen. Enorm groot, en dus duur, én er moet heel veel verbouwd worden. Dan schuren we weer verder in haar autootje. We stoppen bij een ruïne. Het lijkt wel of de bewoners jaren geleden zijn weg gegaan met de bedoeling gewoon terug te komen. Inmiddels is de tuin een grote wildernis, de ramen zijn stuk, de deur hangen in de sponningen en binnen is het een grote chaos. Nee, dit huis gaat het ook niet worden. Dan gaan we nog even bij een vriend langs, die heeft zijn huis verbouwd en kan ik misschien wel inschakelen als ik in deze omgeving een huis koop. Het huis met bijgebouwen is echt geweldig verbouwd, aan de buitenkant in ieder geval. De vriend is in geen velden of wegen te bekennen. Er schalt alleen muziek uit de stal.
Dan doen we nog een aantal vrienden aan met het verzoek of zij nog huizen weten die te koop staan. Ondertussen gaat de telefoon 10 keer en wordt er naar iedereen aan de kant van de weg getoeterd en gezwaaid. Helaas het rondje Tollo heeft geen direct resultaat opgeleverd.
In de middag hang ik een beetje in de tuin van Villa Carol rond; help de eigenaresse met wat mail te versturen en maak wat foto’s van de locatie. ’s Avonds ga ik naar San Vito en eet daar een overheerlijke vissalade en gefrituurde calamaris. Met een ondergaande zon in het vizier rij ik over de kronkelwegen terug naar Tollo.
Casa Dolceria 