In Ortono aangekomen gaan we op zoek naar een agriturismo/bed&breakfast. Liefst zo dicht mogelijk bij zee. Op een gegeven moment zien we een camping aangegeven en rijden de weg in. Enigszins kronkelend komen we bij een hek, Villa Luna staat erop. Eind het eind van de laan staat een oud huis. Misschien wel een hotel en langzaam rijden we het pad op…
Daar staat ie. In volle glorie. Mijn droomhuis voor mijn bed & breakfast. Mooie huis, mooie tuin, prachtige locatie. Direct aan zee. En… het lijkt alsof het volkomen verlaten is. Dit is te mooi om waar te zijn. Na door de hele tuin gestruind te zijn, door alles raampjes te hebben gekeken, verlaten we het erf.
De camping zit nog dicht en bij de buren, een agriturismo, nemen we een kijkje. Helaas, ze hebben geen plek. De eerst wat stugge eigenaar komt al snel met telefoon en vragen en belt wat rond. Hij heeft een locatie voor ons gevonden, vlakbij. We worden zo opgehaald. De wijn en de hapjes (tuinbonen, die we zelf mogen doppen, met zout) en een mooi plekje onder de olijfboom is zo gevonden. Ondertussen hoor ik dat het ‘oude huis’ aan het eind van de straat niet te koop is…
Casa Dolceria 