Vriendelijke Italianen

Dag 3 – Als ik al 2,5 uur slingerweggetjes berg op berg af aan het rijden ben, vraag ik me toch af of ik hier verstandig aan doe. Ik heb tenslotte – via Italiaanse boekingssite – een bed & breakfast geboekt in Ascoli. Bij een supermarkt ga ik toch de weg maar vragen. Oh nee, echt niet binnendoor gaan, dat duurt nog uren. Gewoon richting zee en dan de Autostrada. Dan is het nog een uurtje. Natuurlijk neem ik niet de Autostrada maar een doorgangsweg langs het strand, die ook uren lijkt te duren door alle dorpjes en stoplichten. Mooi, maar ik geloof niet dat ik hier wil wonen…

In Ascoli Piceno aangekomen, moet ik de weg vragen, want het plattegrondje is niet echt helder. Bij de 3e keer vragen, zegt een vriendelijke Italiaan, het is dichtbij, maar erg lastig. Ik rij wel even mee. En zo gezegd, zo gedaan. Binnen 5 minuten waren we er. Terwijl ik inparkeer, houdt de vriendelijke Italiaan het verkeer tegen. Vervolgens rent de vriendelijke Italiaan als een kip zonder kop door de straat om de b&b te zoeken. Na de vriendelijke Italiaan bedankt en uitgezwaaid te hebben, bel ik aan. Geen reactie, Nog maar een keer bellen. Nog geen reactie. Dat is vervelend, ik heb problemen met mijn mobiel en kan dus niet bellen. Maar hulp is dichtbij. Er gaat iemand het gebouw in. Bij navraag blijkt de eigenaar niet in de b&b te wonen. Uiteindelijk belt de nieuwe vriendelijke Italiaan de eigenaresse, die zegt dat ze van geen reservering weet, maar er zo aankomt. Binnen een halfuurtje al bellend op de fiets komt Claudia aangereden. Er is duidelijk iets misgegaan met de reservering. Maar wat een fijn appartement. Licht, ruim, helemaal voor me alleen en in het historische centrum met alles op loopafstand.