Gastvrijheid!

Dag 2 – De tweede dag in Mergo start met een zonnetje en een heerlijk ontbijt met alle gasten (6 in totaal) op het terras van Casa Fontana. Je kunt merken dat de eigenaars Nederlanders zijn, want het is een uitgebreide Hollandse maaltijd met yoghurt, verse jus, divers brood en beleg.

Na de maaltijd pak ik mijn spullen en ga op pad. Het eerste doel is Arcévia. Een van de andere gasten gaf aan dat de weg ernaartoe prachtig is. Berg op, berg af. En hij heeft gelijk. Het ís echt supermooi. Eenmaal aangekomen, parkeer ik mijn auto in het centrum en maak een wandeling door het centrum. Het is er niet druk, maar wel erg mooi. Inmiddels is het al weer tijd voor il pranzo (lunch) en ik besluit bij het Parkhotel naar binnen te gaan.

Het restaurant zit behoorlijk vol met Italiaanse gezinnen en ik voel me echt een vreemde eend in de bijt. De ober probeert het in het Engels, maar ik heb niet voor niets Italiaanse lessen gevolgd. Dus ik ga voor het oefenen. En het lukt me goed. Een karafje wijn, want één glas kan blijkbaar echt niet. Water. En de kaart. Ik laat me een streekgerecht aanbevelen: vincisgrassi, een lasagna met ragout. Overheerlijk, een beetje veel, maar daar raak ik inmiddels aangewend. En, na één gang kun je het restaurant niet verlaten in Italië, is me geleerd; dus ik ga voor een tweede gang en laat me deze keer iets met vlees en groente aanraden. Ik denk, dat ze dachten dat er nog meer gasten zouden komen. Dit lijkt wel voor twee of drie personen! Ik eet – naar mening idee – toch nog behoorlijk wat. Maar aan de reactie van de ober te zien, ben ik een ramp. Of het niet lekker was? Jawel, maar volgens mij is het voor twee of drie personen, probeer ik nog uit te leggen. No no, signora, in de bergen is dit voor één persoon. Als ik na de koffie de rekening vraag – ze zijn dan al drie komen vragen of ik echt geen toetje wil – zie ik dat ze halve porties hebben doorberekend. Voor de wijn – 2 behoorlijke glazen – betaal ik maar € 1,50! En bij het verlaten van het restaurant komt de ober me nog achterna en overhandigt me een presentje van het hotel. En dat terwijl de rekening nog geen € 15,- is. Deze klant voelt zich hier zeker de koningin!

Ik vervolg mijn route door de bergen en dwaal heerlijk rond. En op een gegeven moment ben ik al weer bijna bij Casa Fontana, maar ik ga voor nog een weggetje door te bergen. En dan breekt de hel los. Donder, bliksem en regen! Ik moet gewoon aan de kant van de weg gaan staan, want ik zie geen hand voor ogen. Uiteindelijk kom ik eind van de middag weer terug bij het logeeradres en wacht me weer een fijne ontvangst door de andere gasten, met wijn en hapjes, want ‘je eet toch wel mee?’…